Dagboek van Boden - 26 mei 2020

Xana komt beneden. Ze haalt Brooklyn eerst uit de bench. Ah nee, he, daar ben ik het niet mee eens! Ik blaf. Mama is er ook. Mama pakt Brooklyn mee naar buiten. Xana gaat met mij. Ik knuffel haar. Ik weet het niet zo goed met die kleine hond hier. En de katten. Ze zijn bang. Ik zie het en ik ruik het. Hoewel ik vind dat Lola al minder bang is, maar ik ben het wel, dus soms is het sterker dan mezelf en zit ik achter haar aan. Dat mag niet. Xana zegt het me. Ik weet het...

We hebben buiten pipi en kaka gedaan. Heel veel lof voor de kleine pup, maar niks voor mij... Ach ja, het zal wel normaal zijn. En dat is het eigenlijk ook.

Ik vraag puppy om te spelen. Ja, ze wilt. Oei, maar ze is toch een beetje bang. Oké, gedaan dan maar weer.

Ik ga terug naar binnen. Oh nee, Lola en Shaggy. Ik blaf. Waarom zijn ze hier? Waarom zijn ze nerveus? Waarom ben ik nerveus? Wat doe ik? Waarom blaf ik? Ze zeggen dat het niet mag. Ik kan het niet laten... Waarom niet?

Xana vertrekt. Waar gaat ze naartoe?

Mama laat Brooklyn en mij even buiten. Brooklyn doet pipi. Ik ook. We gaan terug binnen. Weer Lola! Ik blaf naar haar. Wat is dat toch? Ik weet niet waarom. Ik heb zo’n drang om te blaffen.

Xana is terug! Ze begroet mij eerst! Joepie! We mogen buiten. Brooklyn daagt me uit. Ja, spelen! Ze wilt wel, maar is nog een beetje bang. Ik snap het wel, maar wil verder doen. Ik wil spelen. Ze komt naast het zwembad. Oei, ze mist een stap en plons, ze valt in het water. Huh? Wat gebeurt er? Ze gaat kopje onder. Daar is ze terug. Xana trekt haar eruit. Paniek bij Xana en mama. Ze is helemaal nat. Aiai.

Ze wordt gewassen met warm water en shampoo. Ik herken de geur van shampoo, ik ben er ook mee gewassen. Brooklyn wilt spelen. Ze doet gek. Haar lange staart zwiept nat.

Hahahahahaa! Wat is ze grappig zo!

Terug binnen ga ik in de living liggen op m’n bedje. Xana zit bij me op de zetel. Ze werkt er. Ik lig heerlijk. Een kat komt voorbij. Ik vind het nu oké. Niet altijd, nog niet. Ik moet echt wennen aan deze nieuwe situatie. De mensen begrijpen me niet altijd. Ik begrijp mezelf ook niet altijd. Ik vind het allemaal erg spannend. Ik moet slapen nu.

Xana neemt me mee naar buiten: training! Joepie! Heerlijk, dat vind ik echt!

Als ik gedaan heb, dan is het Brooklyns beurt. Xana pakt haar harnasje en werkt met haar in ons buitenhok, daar is veel plaats. Ik vind het best, maar ik hou het wel in de gaten. Er komt iemand aan. Ik stuif naar de poort om te blaffen. Wie is daar? Moet die hier zijn? Wat moet je, man? Daar komt Xana, ze heeft Brooklyn in het hok gelaten. Ze heeft een leiband bij. Oké, veilig. Het is goed. Ik ga met haar mee.

De auto komt op de oprit. Ik hoor Aaron met een man praten. Ik grommel een beetje. Als ik weer rustig ben, krijg ik een voertje. Lekker. Oké, rustig zijn.

Die kleine spruit loopt hier ook. Ze houdt zich op de achtergrond. Xana geeft haar ook een voertje voor rustig zijn. Ja, het is waar, dat verdient ze wel. Ze is braaf.

Ze begint wel ineens een putje te graven. Dat mag ze niet doen. Xana zegt het haar. Wanneer we uit het hok mogen, nodigt ze me uit voor een spelletje. Ik wil wel, maar ze vindt me wat te wild. Ik wil spelen! Xana komt ertussen. Oké, dan maar terug naar binnen.

Weer een kat! Verdorie! Ik blaf. Oké, ik stop. Ik moet stoppen met blaffen. Ik doe het. Ik kan het. Xana zegt het me. Ze vindt me flink. Dat maakt me trots.

Ik ga naar mijn bedje. Brooklyn gaat op het hare liggen. Goh, ze heeft zo’n vervelend piepspeeltje bij...

Gelukkig, ze gaat in de keuken slapen.

Ik slaap op m’n bedje.

De katten zijn in de keuken geraakt. Ze zijn er. Ik ben er. Oké, ik kan dit. Goed. Ik kan het. Brooklyn moet pipi doen. Ze doet nog net binnen, maar doet buiten verder.

Ik ga ook pipi doen. Ze doet ook kaka. Wat zoekt ze lang naar een geschikt plekje zeg. Altijd bijna tegen de draad, zo gek!

Ik wil niet terug naar binnen. Xana komt met de leiband, oké dan, ik ga naar binnen. Kat: blaffen! Nee, het mag niet. Waarom doe ik het? Mijn hoofd is zo vol! Wat mag en wat niet? Ik weet het niet meer? Ik kan niet volgen! Wat gebeurt er allemaal? Is dit wel goed? Moet ik dit goed vinden? Wat wordt er van mij verwacht? De katten mogen de puppy niets doen, zij mag de katten niks doen, ik moet politieagent zijn. Dat doe ik altijd als er onenigheden zijn tussen de katten, tussen de mensen of tussen een kat en een mens. Als de buurvrouw hard op haar honden roept, vind ik dat onrechtvaardig en wil ik tussenkomen. Ik wil hier ook tussenkomen. Ik moet! Maar ik mag niet... Wat dan? Wat moet ik dan? Hoe moet ik dit leren? Mijn hoofd is zwaar en vol. Wat moet ik doen?

Shaggy beweegt op de tafel. Ik blaf. Mama roept van ‘nee’. Ik mag niet blaffen. Ik wil het wel. Xana houdt Shaggy in haar armen. Ik ben braaf. Brooklyn is in de keuken. Xana brengt Shaggy naar boven. Ik hoor ze samen spelen boven. Goed, dan ontspant hij zich wat.

Lola komt uit de keuken. Ik stuif op haar af. Ik blaf. Zij schrikt en kruipt op de ijskast. Goed! Nee, mama is boos. Ik mag niet blaffen naar Lola.

Ik ga terug op mijn bedje. Xana is terug beneden. Ik val in slaap.

Lola passeert, ik voel het, ik ruik het, ik zie het uit mijn ooghoek. Ik blijf op m’n bedje. Mijn hoofd is zwaar en moe. Ik val lekker in slaap. Lola gaat ondertussen ook naar boven.

We gaan nog een keertje pipi doen en dan in onze bench voor de nacht.