Boden: van blaffen op alles wat bewoog tot hondneutrale hond

Boden werd samen met zijn zusje, Rosie, in Spanje in een vuilniszak gedumpt. Op dat moment waren ze er beide niet zo goed aantoe. Rosie was heel erg bang en Boden (toen Rudie) ging haar verdedigen. 

Hij is er goed bovenop gekomen en werd uiteindelijk ter adoptie aangeboden via Arca Noah. Toen ik zijn foto zag, heb ik mama een bericht gestuurd met als titel 'Here comes trouble'. 

Dat bleken profetische woorden...

Boden kwam bij ons op 13 maart 2017. Hij was toen een maand of 6-7 oud. Hij ging overal mee naartoe. Naar het rusthuis van mijn grootouders, op terrasjes, naar de Tour de France en zelfs in de tram. Het ging hem allemaal goed af. Geen enkel probleem. In juli 2017 lieten we hem castreren. Twee maanden later had ik een doodsbange hond. Blaffen naar alles wat hij zag, geen vertrouwen meer, een schim van zichzelf... Op dat moment had ik niet door dat dat waarschijnlijk aan de castratie te wijten was, maar nu weet ik veel beter. 

Ik heb met hem in de plaatselijke hondenschool les gevolgd vanaf hij een maand bij ons was. Hij deed het fantastisch wanneer hij mocht werken, maar als hij moest wachten, was hij een deugniet... Dat was echt niets voor hem. Hij moest bezig zijn. 

Tijdens een les waarbij het veld onder water stond, moesten we binnen les volgen in de cafetaria. Dat ging ook, geen probleem. We moesten apporteren. Boden was nog niet zo heel ver daarmee, zag er niet echt het nut van in, denk ik, op dat moment. Ik gooide zijn speeltje de afstand die de instructeur me had opgelegd. Boden ging naar het speeltje en liep verder. De hond van een instructeur zat er achter een tafel in een bench. Hij ging kijken, nieuwsgierig. Op dat moment gebeurde er werkelijk nog helemaal niets. Niet door de hond in de bench en niet door Boden. De instructeur schreeuwde op hem en gaf hem een smak op z'n achterste. Boden schrok en rende bang naar mij toe. Ik ben daarna nog teruggegaan naar dezelfde hondenschool, wat dom was van mij. Niemand mag zomaar de hand op je hond leggen zonder dat er duidelijk een reden is om meteen een situatie te ontmijnen en dan nog doe je dat niet met een klap... Boden haalde uiteindelijk zijn diploma na een eerste keer te zijn gebuisd door dezelfde instructeur. Die beweerde dat Boden hem tijdens het examen had proberen te bijten als hij aan z'n ballen voelde. Boden keek, wat ook niet mocht, maar hij ging echt niet bijten. Nadat ik mijn diploma met hem had behaald, zijn we gestopt. Mijn hond werd niet beter, zwaar integendeel, hij viel uit naar alles wat bewoog. 

Ik ben meermaals huilend teruggekomen van een wandeling. Meermaals. Ik moest dus wat anders! Ik moest meer weten. Ik moest hem helpen. Op dat moment zat ik ook in een dead-end job en koos ik ervoor om een carrièreswitch te overwegen. Ik volgde cursus na cursus en begreep Boden eindelijk. Ik begreep wat hij van mij nodig had om z'n beste zelf te kunnen zijn. Ik heb zelf ook gedragsbegeleiding gevolgd omdat hij erg uitviel naar kinderen. Ik heb Boden nog beter leren kennen door die lessen, maar of ze werkelijk wat hebben veranderd, dat kan ik niet echt zeggen. Hij was zeker wel vriendelijk naar honden, los, maar aan de leiband nooit.

In 2020 is Brooklyn bij ons gekomen. Ik vond Boden daar dan ook klaar voor. Vroeger had nooit gekund. Toen wel. Brooklyn kwam bij ons, trillend als een riet, zo bang. Hij bekeek haar en ging snuffelen op de grond. Voor de rest deed hij niks. Hij gaf haar zo het nodige vertrouwen. Wij vonden dat hij wat apathisch was, maar hij wist beter, veel beter, wat Brooklyn nodig had om vertrouwen te tanken. Als hij helemaal dol naar haar was gelopen, dan hadden we een dik probleem gehad. Nu liet hij haar bekomen. Hij nam zijn tijd, zij de hare. Aftasten. Brooklyn, leerde ik snel daarna, is heel slecht in hondentaal. Zij fronst heel haar neus en gaat in spelboog om uit te dagen om te spelen. Er zit dus niets kwaads in, maar ze ontbloot wel àl haar tanden. Boden begrijpt haar, omdat ze elkaar eerst rustig hebben afgetast, wat werkt, wat werkt niet. Als zij er klaar voor was, kon het spelen beginnen, eerder niet. Toen ontdekte ik dat wat Boden deed magisch is. Hij wéét wat een hond kan en mag doen en wat absoluut uit den boze is. En dan zal hij dat ook laten weten. 

                                                                      Brooklyn 1 week bij ons

Flash forward naar nu. Boden wordt actief ingezet in gedragsbegeleidingen. Hij leert mij en de baasjes van de hond in begeleiding véél meer dan wat wij ooit zo kunnen zien. Zijn veiligheid primeert, als ik merk dat het niet zal lukken met een hond, dan stopt de les. Ik zie aan Boden of een hond vorderingen kan maken of niet. Hoe? Heel simpel: Boden komt uit de auto, als hij naar de kant richting huis wilt, dan stopt het onmiddellijk. Wilt hij ontdekken en krijgt hij ruimte van de andere hond om te ontdekken, dan doen we in korte fases verder. Het doel is om de andere hond rustig te laten werken. 

Wordt een hond te enthousiast of kalmeert ie zichzelf niet desondanks alle signalen die Boden uit de kast haalt, dan krijgt ie van hem een hoge 'woef wief wief', kijkt hij naar mij en gaat hij terug de auto in tot we de andere hond tot bedaren hebben gebracht. Soms is het voor ons, mensen, moeilijk in te schatten of een hond écht hoog in energie ziet of niet. Sommige honden hebben immers altijd een hoge staart of staan altijd hoog op de poten. Boden schat dat voor ons in. Dat is een belangrijke taak. 

Komt een hond zomaar ineens veel te dicht ondanks mijn vraag aan de baasjes om afstand eerst te bewaren, dan krijgt die hond een zware 'woooeef' en loopt Boden door. Hij is 'allergisch' voor onbeleefdheid. Dat aanvaardt hij echt niet. Je moet beleefd zijn als je met Boden iets wilt bereiken, anders wordt het niets. Als hond is het wel degelijk onbeleefd om ineens op een ander af te lopen. Je zigt en zagt eerst wat en loopt al snuffelend wat door, maar je neemt je tijd om af te tasten, anders is het een soort bulldozer.

Boden is nu dus redelijk hondneutraal geworden. Dat wàs hij helemaal niet. Helemaal niet. Hij heeft mij heel veel moeten leren over de omgang met mij en de omgang met andere honden. Ik vertrouw hem nu echt volledig. Hij is een superhond. De allerbeste, in mijn ogen. 

Maar eigenlijk heeft iedereen de allerbeste hond, potentieel moet eruit worden gehaald en dat doe je samen. Als je samen zoekt, dan vind je. Als je daar hulp bij nodig hebt, schakel dan iemand in met ervaring en met kennis van zaken. Ik help je graag!