Dagboek van Brooklyn - 9 juni 2020

Vanmorgen moet ik vroeg uit de veren. Ik ga netjes pipi doen, maar als ik terug binnenkom, blaf ik naar de katten. Boden doet ook mee.

Dan gaat Boden met Xana wandelen. Ik blijf alleen bij mama. Ik spring op de stoel en op de hondenbak en tegen de deur.

Boden komt terug binnen en ik spring in zijn gezicht, pak zijn harnasje vast. Ik ben een beetje wild... Ik ga dan buiten met Xana trainen. Ik ben een beetje een varkentje en wil niks doen wat ze vraagt. Ik hap een aantal keer in haar vingers. Ik zou moeten een grote boodschap doen, maar dat doe ik niet. Xana geraakt een beetje gefrustreerd. Ik maak bokkensprongen aan de andere kant van de leiband. Ik wil niks doen! Ik ben niet echt flink. Xana wordt er een beetje emotioneel van. Ik begrijp niet waarom en word nog wat wilder. Ik trek en spring en draai rondjes aan het andere eind van de leiband. Xana huilt. Ze vindt echt dat ik kaka moet doen. Maar als ik nu niet wil?! Dan is dat toch zo!? Ik wandel met haar door heel de tuin of beter ik trek haar door de tuin. Ik mag niet trekken en daar doen we oefeningen voor, maar ik weet van niks. Ik ken het niet. Ik wil het niet. Ik moet niet kaka doen, waarom snapt ze dat dan niet??? We gaan terug naar binnen. Ik hou mijn harnasje aan. Wat gaat er gebeuren?

Bodens Kong wordt gevuld en hij krijgt een kartonnen doos met voertjes in en snoepjes. Waar moet hij naar toe? Hij moet naar de buitenren. Oh nee!!! Ik ook???

Ik ga terug naar buiten aan de leiband. Naar de andere kant van de tuin. Nu doe ik wel pipi en kaka. Dan ga ik in de auto. Waar gaan we heen?

We rijden een heel eind en ik val in slaap in de auto. We stoppen. Ik stap uit. Waar zijn we???

Ik moet een eindje mee wandelen. Dat doe ik, maar ik ben best bang. Ik weet niet waar we zijn. Het ruikt hier vreemd. Oh nee, wat zijn dat??? (Xana: Brooklyn ziet voor de eerste keer pony’s in de wei.) Eentje komt op me af gelopen. Oh nee!! Wat nu?? Ik blijf staan. Ik tril over heel m’n lijfje. Xana wilt dat ik mee terugdraai, maar ik ben te bang om om te draaien. Er komt er nog één naar me toe gelopen (Xana: we staan op ongeveer 50m van de weide, er staan een twintigtal pony’s in de wei. Brooklyn stond echt vastgeankerd.) Ik ben bang. Mijn lijfje schudt helemaal. Xana gooit een voertje op de grond, maar dat wil ik niet. Ik ben bang, maar ook geïntrigeerd. Ik blaf binnensmonds een beetje. Dan lokt Xana me mee door een beetje te versnellen. Ik loop mee. Wat was dat???

Ik ga terug in de auto. Ik krijg een kauwbeentje. Lekker. Ik moet nu even in de bench blijven wachten. Ik zit graag in de auto. Ik ben stil en bijt een beetje op m’n beentje.

Mijn baasjes komen terug aan. Er is een meneer bij. Wie is dat? De meneer vroeg om me even te mogen zien. De koffer gaat open. De meneer is heel vriendelijk en laat me aan z’n vuist snuffelen. Dat is goed. Dan is hij terug weg.

We rijden terug weg.

We stoppen om te pick-nicken. Ik krijg een groot kauwbot. De baasjes zeggen dat ik pipi moet doen, maar dat durf ik niet. Ik doe het gewoon niet. Ik hou het wel in. Ik snuffel en loop een beetje rond. Ik hang met mijn leiband vast aan Xanas buik. Zo heeft ze twee handen om zelf te eten.

Weer zeggen ze dat ik moet pipi doen, maar ik durf het niet. Ik wil het niet. Ik hou het wel in. Ik ga weer in de auto en krijg mijn Tuffy speeltje.

De baasjes zijn superfier op mij, want ik ben echt heel braaf in de auto. We stoppen weer. Dit keer moet ik er niet mee uit. Ik hoor geblaf. Waar komt het vandaan? Ik blijf gewoon stil. De baasjes moeten weer uit de auto. Waar zijn ze nu weer naartoe? Ik blijf in de auto en eet verder van m’n kauwbeentje.

Daar zijn ze weer. Dit keer waren ze wel lang weg! We rijden weer weg en stoppen ook weer. Ik moet weer even blijven zitten. Dit keer zijn ze niet zo lang weg.

Weer vertrekken we. We stoppen aan een weiland. Ik ga uit de auto. Weer zeggen ze dat ik moet pipi doen, maar ik moet dat helemaal niet. Ik durf het nog niet. Ik hoor een hond blaffen aan de overkant. Ik zie ook iets wat op dat van vanmorgen lijkt, maar veeel en veeel groter (Xana: Brooklyn ziet paarden.). We gaan niet te dichtbij. Gelukkig. Op het paadje liggen veel strontjes, dus ik heb veel om te snuffelen en heel veel pee-mail te lezen. Ik moet niet pipi doen. Ik ga terug in de auto. Wanneer we weer stoppen, krijg ik een Kong met lekkers. De baasjes zijn dan weer even weg. Da’s goed, ik hou me wel bezig.

We rijden weer weg. Wanneer we weer stoppen, hoor ik een beekje kabbelen. Ze hopen waarschijnlijk dat ik daarvan moet plassen, maar nee, hoor! We lopen op het paadje. Weer veel pee-mail te lezen. Dan zie ik zwart met witte beesten in de weide staan. Wat zien die er grappig uit! Ik ken het niet. (Xana: Brooklyn ziet voor het eerst koeien.) Ze zien er wel oké uit, dus ik ga gewoon verder met het checken van de pee-mail.

We gaan weer terug richting auto. Ik heb dus al een hele tijd niet geplast... De baasjes zijn ongerust, ik hoor het in hun stem. Ze smeken me bijna om pipi te doen. Ze geven me meer water en laten het flesje leeglopen naast me. Uiteindelijk vind ik een plekje waar ik toch een beetje pipi durf doen. Goed verscholen in het gras achter de auto. Het moet toch privé zijn, zeker!?

Dan rijden we naar huis. Ze stoppen nog een keer om iets dat superlekker ruikt te halen. (Xana: wij hebben McDo uitgehaald...) Ik krijg nog wat voertjes. Ik val weer lekker in slaap op weg naar huis.

Thuis is Boden op me aan het wachten. Hij komt uit z’n hok en stormt naar de eikenboom waar hij snel zijn boodschapjes doet. Dan mogen we een beetje spelen. We zijn allebei eigenlijk wel doodmoe.

Eens we binnen zijn, vallen we snel in slaap.