Dagboek van Boden - 9 juni 2020

De komende 3 weken probeer ik zoveel mogelijk dagboekfragmenten van Boden en Brooklyn te schrijven om je een idee te geven wat het is voor een hond om in een nieuw gezin te worden opgenomen en wat het is voor de hond van het gezin om er plots een soortgenoot bij te hebben. In beide gevallen zijn er angsten en onzekerheden, maar zeker ook positieve dingen. Hoewel we natuurlijk nooit zeker weten wat een hond voelt of denkt, probeer ik uit de taal van de hond zoveel mogelijk te halen om een realistisch beeld te schetsen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en wens je heel veel leesplezier. 







DAGBOEK VAN BODEN

9 juni 2020

Wat is het vroeg vanmorgen als Xana beneden komt! Buiten voor een eerste plasje. Daarna gaan Xana en ik lekker wandelen. We doen een lange tour, wat gezellig!
Dan is het de beurt aan Brooklyn om buiten te trainen. Ik had gehoopt al een Kong te krijgen, maar dat was nog niet voor dan.

Ik merk dat ze zich klaarmaken om te vertrekken. Ik zie een grote Kong, njammie, en in krantenpapier ingepakte lekkernijen en een kartonnen doos. Joepie! Ik krijg een zoek/verscheurdoos!
Ik ga mee naar mijn buitenhok. Ik krijg een zacht dekentje en de doos. Ik begin meteen te zoeken en pak de Kong als eerste.
Ik zie de baasjes wegrijden. Ik hoop dat ze niet te lang weg zijn. Brooklyn is met hen mee. Waarom eigenlijk? Ik wil ook niet lang alleen zijn!!! Ze hebben wel gelijk dat Brooklyn helemaal niet alleen kan zijn nu, nog niet. Ze jankt en piept het halve dorp bij elkaar. Da’s niet gezond.

Ze blijven lang weg. Heel lang. Ik begin aan verbouwingen in mijn hok. Er ligt een houten pallet zodat ik hogerop kan liggen, dat vind ik leuk, maar nu haal ik de bovenste houten plank (Xana: dit is een volledige plaat over een pallet onderkant, wij hebben hem dit gegeven zodra hij niet meer destructief was) er helemaal af en scheur ze in stukken. Haha! Wat ziet het er hier vreselijk uit! Ik draai mijn bench en haal mijn dekentje eruit. Ik schep het zand van voor het hok in het hok langs de onderkant. Ik kan er net bij met mijn pootjes.
Waar zijn mijn baasjes nu? Ze moeten terugkomen.

Daar zijn ze terug! Eindelijk! Ik zie Xana als eerste. Ze komt me halen. Ik begroet haar enthousiast, maar ze krijgt de deur niet open, omdat ik de bench ervoor heb gekegeld. Ze verzet de bench, maar dan sta ik in de weg. Ik maak me kleiner en smaller. Ja, nu kan ik wel naar de deur en erdoor.
Ik begroet haar even, maar spurt meteen naar de eikenboom, want ik moet echt superdringend! Dan kom ik terug naar haar gelopen. Jeeeeuj, je bent terug!!!!!! Je bent echt terug!!! Ik dacht dat je nooit meer terug kwam! Wat vind je van de veranderingen in m’n hok? Mooi, he?!
Daar is Brooklyn. Oh, wat ziet die er moe uit. Waar ben je geweest, kleine meid? Ze weet het niet goed en zegt dat ze in de auto heeft gezeten voor het grootste deel van de dag. Gelukkig dat ik daar niet bij was, ik had me doodverveeld in de auto.
We spelen even samen. Dan is het vet van de soep, ik ben moe van het verbouwen...

Binnen val ik als een blok in slaap.
Noot van Xana:
Wij zijn op 9 juni enkele huizen gaan bekijken omdat wij binnenkort (waarschijnlijk) zullen verhuizen. Brooklyn kan niet langer dan een kwartiertje alleen zijn, dus hebben we besloten haar mee te nemen. Dat zou haar stressniveau minder doen stijgen dan dat we haar een hele dag laten janken en jammeren, waardoor ze ook niks leert, natuurlijk. Toen ze niet wilde plassen op een vreemde plek maakten we ons wel zorgen. Ze lijdt aan puppyvaginitis waardoor blaasontstekingen vaak ‘just around the corner’ zijn... Gelukkig heeft ze het gewoon lang kunnen inhouden en lijkt ze er niets aan over te hebben gehouden. Wat doe je wanneer je hond niet plast, he?
De tocht was iets langer dan we eigenlijk hadden voorzien, waardoor Boden langer dan voorzien in z’n hok moest zitten.
Hij kan wel redelijk alleen zijn en ik had voorzien in z’n destructieve nood met de kartonnen doos en ingepakte snoepjes, maar blijkbaar niet genoeg. Uiteraard weet ik niet wanneer hij aan z’n echte vernieling/verbouwing is begonnen, maar we gaan er weer verder mee aan de slag.
Ik wil ook graag vermelden dat het echt hoogstuitzondelijk is dat onze dieren lang alleen moeten zijn. We werken allemaal vrij veel van thuis uit, dus is er bijna altijd iemand aanwezig.



Beoordelingen

Er zijn geen beoordelingen gevonden.


Blog

Webshop gemaakt met EasyWebshop