Dagboek van Boden - 30 mei 2020

De komende 3 weken probeer ik zoveel mogelijk dagboekfragmenten van Boden en Brooklyn te schrijven om je een idee te geven wat het is voor een hond om in een nieuw gezin te worden opgenomen en wat het is voor de hond van het gezin om er plots een soortgenoot bij te hebben. In beide gevallen zijn er angsten en onzekerheden, maar zeker ook positieve dingen. Hoewel we natuurlijk nooit zeker weten wat een hond voelt of denkt, probeer ik uit de taal van de hond zoveel mogelijk te halen om een realistisch beeld te schetsen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en wens je heel veel leesplezier. 







DAGBOEK VAN BODEN

30 mei 2020

Brooklyn is weer vroeg wakker. Ik had graag nog een beetje geslapen. Xana haalt me uit de bench, ik ga snel dag tegen Brooklyn zeggen en wacht bij de achterdeur. Eigenlijk ben ik toch blij dat ze de mensen heeft wakker gemaakt, want ik moet dringend een grote boodschap doen. Ik spurt naar mijn plekje en doe het meteen.
Ik ben los in de tuin. Brooklyn is aan de leiband.
We gaan binnen. Ik blaf weer naar de katten. We krijgen een lekker ontbijtje. Na het mensenontbijt ga ik met Xana eerst mee naar buiten om te trainen. We doen cavalletti, oriëntatiespelletjes, middle, middle bowling, zelfbeheersing, oefeningen op een autoband, enz.
Terug binnen moet ik op m’n bedje gaan liggen. Brooklyn gaat mee om te trainen. Ze moet eerst een zelfbeheersingsoefening aan de deur doen. Wow, dat duurt lang! Ze gaan samen trainen.
Terug binnen gaat Brooklyn in de keuken en ik in de living. Dat is goed! Xana zit bij me op haar computer te werken.
Dan vertrekt ze, waar gaat ze nu weer heen?
Mama blijft bij ons en wij slapen de hele voormiddag.
Xana komt terug thuis. Ze geeft Brooklyn een aaitje en komt mij dan enthousiast begroeten. Daarna begroet ze Brooklyn. We mogen buiten. De katten zijn ook buiten. Voor hun veiligheid gaan we aan de lange leiband. Da’s niet zo erg, maar we geraken makkelijk in de knoop... Gelukkig zijn de leibanden van ander materiaal en knopen ze dus niet echt in elkaar. De katten passeren een paar keer zonder dat ik blaf; een enkele keer blaf ik wel. Ik krijg veel van m’n voer om rustig te zijn.

In de loop van de namiddag mogen Brooklyn en ik even spelen. Niet te lang en niet te heftig, want ze moet haar pootjes beschermen en mag dus niet te veel springen.
Xana en ik trainen nog even wat samen. Dat vind ik absoluut heerlijk! Tijd voor mij alleen!
’s Avonds zijn we lang buiten, dus wanneer ik in m’n bench ga, val ik als een blok in slaap.



Beoordelingen

Er zijn geen beoordelingen gevonden.


Blog

Webshop gemaakt met EasyWebshop