Dagboek van Boden - 2 juni 2020

We mogen meteen gaan plassen. Ik wil spelen. Brooklyn hangt nog aan de leiband, maar ik ben los, dus ik ga ook helemaal loss! Eindelijk, ze laten Brooklyn ook van de lijn! Joepie, speeeeeelen!!!! Brooklyn is een beetje wild, maar ik word zo ook opgezweept. Ik loop en ren, Brooklyn achter me aan. Oei, da’s misschien wat te fel voor haar... We gaan terug naar binnen voor een likmat voor mij en een Kong voor Brooklyn.

Ik blaf naar de katten. De baasjes zijn een beetje boos en teleurgesteld... Wat buiten kan, kan binnen nog niet...

We gaan wandelen! We mogen het bos niet in, want blijkbaar is er een code rood voor brandgevaar. Het is niet verboden, maar veiligheid voorop, natuurlijk. We blijven op straat. ’s Ochtends is het asfalt gelukkig nog niet warm.

Helaas is het wel ontzettend druk met auto’s en fietsers, dus gaan we in de eerste zijstraat gewoon wat oefeningen doen. Brooklyn snapt het wandelen zonder trekken nog niet helemaal, maar toch gaat het al een stuk beter.

Op de terugweg naar huis, da’s maar zo’n 100m, komen de achterburen met hun paarden achter ons aan. Ik ken ze al, dus ben ik niet meer echt bang. Vroeger was ik dat wel, hoor, oooh, ja! Ik ging er fel tegen tekeer, want ik was heel bang, maar nu dus niet meer. Met dank aan de achtervolgende paarden...

Brooklyn is wel heel bang. Kalmerende woorden helpen niet, ze wil zo snel mogelijk naar huis.

Op de oprit zien we de paarden voorbijkomen en is Brooklyn vrij rustig. De mevrouw roept iets en Xana en mama worden er een beetje verdrietig van... Ik snap het niet goed, maar luister beter. Ik hoor dat Max, de broerhond van mijn hondenvriendinnetje Romy, is overleden aan een herseninfarct. Hij was al oud, 16 jaar, maar we kenden mekaar goed. Romy zal ‘m vast heel erg missen... Net zoals zijn hele familie.

Terug binnen ga ik op m’n bedje liggen en val ik rustig in slaap.

Lola zit in de keuken en Brooklyn leert haar kennen. Ik zie het en ik blaf kort even. Ik mag achter het hekje vandaan en kom bij hen in de keuken. Iedereen is kalm. Ik ben nog een beetje onwennig, maar ik doe het goed. Als beloning mogen we naar buiten terwijl mama vertrekt. Aan de leiband blijven we buiten bij Xana. Shaggy is er en Brooklyn is flink en ik ook. We doen het allebei goed. Ik lig in de zon en Brooklyn in de schaduw. We wisselen kort en dan gaan we allebei in de schaduw onder de tafel liggen.

Er wordt getoeterd! Ik herken de toeter! Mama is terug thuis van de winkel.

We mogen los. We spelen even en gaan dan binnen liggen. Daar is het lekker fris. Onze baasjes eten ook binnen.

De deur staat open. Brooklyn gaat wat naar buiten. Ze wordt in het oog gehouden. Ik blijf nog even liggen.

Plots hoor ik de baasjes haar naam roepen. Ze komt niet. Waar is ze?

Ik hoor het hondje van de buren blaffen. Is ze ontsnapt en zit ze daar? Waar is ze? Ik hoor haar blaffen. Ik ben voor de baasjes bij haar. Ze heeft Shaggy gevonden. Ik blaf mee. Shaggy holt weg. Ze gaat erachteraan en ik ook. De baasjes gillen luid om ons af te leiden. Ik stop, Brooklyn vliegt onder de Jeep Wrangler en wordt dan gestopt door de auto van Aaron waar ze niet onder kan. De baasjes nemen ons mee naar achter. We zijn stout geweest. Ik weet het. We gaan aan de lange leiband. Shaggy komt kijken. Hij wordt nagekeken en gelukkig oké verklaard. Al zal hij van ons wel erg geschrokken zijn, besef ik nu. Ik doe normaal en laat hem passeren. Boorklyn ook. We zijn onder de indruk van wat we net hebben gedaan.

De katten gaan naar binnen. Wij mogen terug los. Brooklyn houdt niet op met spelen en lopen. Het is warm en dus niet ideaal om te spelen.

Eigenlijk zijn we ook allebei erg moe. We krijgen elk een Kong en moeten in onze bench voor een verplichte rust. Dat doet deugd!

Jammer dat die kleine aap niet stil is. Ze jankt en piept aan één stuk door. Geen rust voor haar dus. Ik probeer me er niks van aan te trekken.

We mogen terug naar buiten en spelen wat samen. We ontdekken ook de rest van de tuin. Brooklyn is duidelijk moe en moet terug aan de lange lijn. Ze valt meteen in slaap op een bedje buiten. Ik wandel wat rond de tuin en ga ook liggen aan de tafel.

Iedereen ruimt op en gaat naar binnen. Wij ook.

We krijgen allebei een laatste Kong. Mijne is op en ik wil kijken hoe ver Brooklyn staat. Ik ga wat dichter. Xana roept me, het is waar, ik moet niet te dicht komen.

Brooklyn geraakt gefrustreerd van de Kong. Ze krijgt niet alles eruit. Ik kom dichter en ze gromt boos naar mij. Xana gaat haar nu helpen met een lepel. Ze haalt er ook een voerbakje bij zodat ze het zo kan opschrokken. Er liggen nog kruimeltjes op haar bedje en ik ga snuffelen, dat wil ze niet, ze is boos!

Ze gaat naar buiten voor een sanitaire stop. Ze is nu niet meer boos, maar wel serieus boven haar theewater.

Ik lig op m’n bedje en val rustig in slaap.