Dagboek van Boden - 12 juni 2020

De komende 3 weken probeer ik zoveel mogelijk dagboekfragmenten van Boden en Brooklyn te schrijven om je een idee te geven wat het is voor een hond om in een nieuw gezin te worden opgenomen en wat het is voor de hond van het gezin om er plots een soortgenoot bij te hebben. In beide gevallen zijn er angsten en onzekerheden, maar zeker ook positieve dingen. Hoewel we natuurlijk nooit zeker weten wat een hond voelt of denkt, probeer ik uit de taal van de hond zoveel mogelijk te halen om een realistisch beeld te schetsen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en wens je heel veel leesplezier. 







DAGBOEK VAN BODEN

12 juni 2020

Deze ochtend mag ik eerst alleen buiten. Het duurt even voor Brooklyn volgt. Ik blijf aan de deur wachten.

Terug binnen krijg ik een likmat met vlees. Ik eet ze op in de living. De deur naar de keuken is dicht en de katten zijn bij mij.

Dan mag ik mee naar buiten. Brooklyn gaat ook mee. Zij moet eerst in de buitenren terwijl ik met Xana train. Daarna wisselen we om. Ik ga in mijn buitenren en zij traint met Xana in haar buitenren en in het buitenhok.
Ik krijg wat voertjes in mijn buitenren gegooid, zodat ik wat moet zoeken. Dat vind ik echt heerlijk!

We mogen nog een halfuurtje spelen in de tuin. We zijn wild en woest, maar soms ook gewoon even rustig om wat te snuffelen en rond te wandelen.

Xana gaat weg. We krijgen allebei een kalfspees. Ik blijf in de keuken alleen. Brooklyn in de living in de bench.

Ze is terug thuis! Ze vraagt me of Brooklyn braaf is geweest, maar ik kan haar niet antwoorden... Da’s niet erg, ze verwacht ook geen echt antwoord. Ik mag buiten. Xana haalt Brooklyn op met de leiband, zodat ze ineens even kan plassen. De katten zijn buiten dus mag Brooklyn nog niet zomaar los in de tuin. Zowel Shaggy als Lola passeren een aantal keren en dat gaat eigenlijk heel goed. Hier hebben we genoeg plaats om elkaar de ruimte te geven.

Lola en Shaggy gaan allebei in de keuken. Xana ziet haar kans en brengt de katten veilig naar boven. Ze zijn toch moe van een hele voormiddag buiten te spelen én ze voorspellen onweer vanaf ’s middags...

Zodra de katten boven zijn, mogen we allebei los. We spelen wat en liggen in het zonnetje. De UPS-man belt aan. Ik blaf aan de poort. Brooklyn komt te hulp en ze blaft kort even mee. Daar is Xana al met de leiband. Allebei naar binnen. Da’s veiliger.
Direct nadien mogen we weer naar buiten. We spelen en lopen een beetje, maar eigenlijk zijn we doodmoe. Het overtrekt, dus laat Xana ons naar binnen gaan. Ik val in de living meteen in slaap. Brooklyn achtervolgt Xana nog een tijdje. En ze kruipt op de zetel achter mij. Xana komt terug binnen en dan moet ze eraf. Dan valt ze pardoes in slaap in de keuken. RUST!

We slapen een hele poos. Brooklyn wordt als eerste weer wakker. Ze gaat met Xana naar buiten. Ik zie hen wandelen in de tuin.
Dan mag ik ook naar buiten. Brooklyn zit direct in m’n gezicht. Ik loop even mee, maar moet dringend plassen. Daarna spelen we kort.

Brooklyn krijgt binnen een Kong en ik ga mee buiten trainen. Het regent net een klein beetje. Da’s niet zo erg. We spelen veel leuke spelletjes.
Dan ruilen we. Ik krijg een Kong. Xana heeft ‘m in de living verstopt. Ik ga ‘m zoeken. Ze haalt de katten naar beneden zodat ook zij kunnen eten. Brooklyn is al even buiten, dus ik maak er ook geen probleem van.

Wanneer Xana en Brooklyn terug binnenkomen, blaf ik wel. Ik zie het zelfs niet eens, want de deur is dicht. De katten maken geen geluid, Brooklyn ook niet, maar toch wil ik de controle hebben. Brooklyn is aan de leiband, dat hoor ik. Ik druip weer af. Dan komt Brooklyn binnen in de living. Ik blaf weer heel even. Xana komt ook in de living. De katten blijven in de keuken. Xana gaat terug naar de keuken om af te wassen.

Brooklyn en ik zijn in de living en settlen op onze verhoogde bedjes. Ik kan m’n ogen en oren nauwelijks geloven: Brooklyn gaat zo snel al terug rusten? Dat is straf! Xana staat er ook van te kijken, maar ze is blij, want een kalme hond is een gelukkige hond!

Tijdens het avondeten krijgt Brooklyn weer de kriebels. Ze springt wel twintig keer de zetel op en stuift door het huis.

Als we ’s avonds nog gaan plassen, wil ze de deur niet uit... Ze loopt echt niet graag in de regen. Ik ook niet, hoor, maar haar zo zien stappen is echt lachwekkend!



Beoordelingen

Er zijn geen beoordelingen gevonden.


Blog

Webshop gemaakt met EasyWebshop