Dagboek van Boden - 1 juni 2020

De komende 3 weken probeer ik zoveel mogelijk dagboekfragmenten van Boden en Brooklyn te schrijven om je een idee te geven wat het is voor een hond om in een nieuw gezin te worden opgenomen en wat het is voor de hond van het gezin om er plots een soortgenoot bij te hebben. In beide gevallen zijn er angsten en onzekerheden, maar zeker ook positieve dingen. Hoewel we natuurlijk nooit zeker weten wat een hond voelt of denkt, probeer ik uit de taal van de hond zoveel mogelijk te halen om een realistisch beeld te schetsen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt en wens je heel veel leesplezier. 







DAGBOEK VAN BODEN

1 juni 2020

Xana komt ’s ochtends binnen in de keuken en laat me niet meteen uit de bench. Ze geeft eerst de katten te eten. Dan mag ik eruit en dan Brooklyn. We passeren beide de katten zonder problemen. Ik moet heel dringend plassen, dus eens ik buiten ben, trek ik een spurtje naar het toilet in de tuin.
Als we terug binnen zijn, wachten we tot de baasjes gedaan hebben met eten. We gaan lekker wandelen. We blijven op straat vandaag. Het is blijkbaar een feestdag en dus is er geen mens op straat. Dat is het ideale moment om nageltjes te vijlen op het asfalt, want, jeetje, mijn nagels groeien toch nogal eens snel en ik hou er echt niet van om ze te laten knippen. Ik ruik dan ook het angstzweet van Xana en dan ben ik helemaal niet meer gerust in een goeie afloop met mijn geknipte nagels....

We komen terug thuis en krijgen elk een geweldige Kong. Ik slaap op m’n bedje in de living. Brooklyn blijft in de keuken tot ze opeens in de bench in de living moet. Ze jankt en piept even, maar valt uiteindelijk in slaap.
We mogen even buiten spelen en dan ga ik terug naar binnen. Ik moet slapen. Ik ben ook zo moe....

Brooklyn en ik wisselen: zij gaat binnen, ik ga buiten. Heerlijk, even in de tuin kuieren zonder pup dat aan m’n oren trekt!

Als Brooklyn tien minuutjes terug buiten is, gaat de bel. We gaan allebei aan de leiband en mee naar de oprit. Wie is er? Aha, bekenden! Tante Nicole en nonkel Marcel! Hij heeft iets voor ons gemaakt: een houder voor onze drinkbakken! Echt heel sjiek gemaakt! We inspecteren het en keuren het meteen goed! Zalig! Mijn drinkbakhouder was een tijdje geleden ineens ’s nachts afgebroken. En eigenlijk zijn die metalen bakhouders na een tijdje best vies. Mama had gezocht op internet om te zien of er een andere mogelijkheid was en vond iets heel moois op internet, nonkel Marcel is handig met hout en ze had gevraagd of hij dat kon maken. Ze had nooit gedacht dat hij het meteen zou maken, maar wat zijn we er allemaal blij mee!
Terwijl we op de oprit staan praten met de familie (mensen moeten social distancing handhaven!), passeren de katten een aantal keer en de ene keer gaat het goed en de andere keer minder goed.

102617641-3266035936763542-8405334170313687040-o

Daarna mogen we terug in de tuin. Ik los, maar Brooklyn aan de lange lijn. Lola passeert, geen probleem. Shaggy passeert tot twee keer toe, ook geen probleem. Ik snap nu echt niet meer waar ik zo’n probleem van maakte eerder...
Ik hoop alleen dat ik me binnen even goed kan bedwingen dan buiten, maar dat zien we wel en daar trainen we dan ook weer meer op mocht het echt nodig zijn. Voor nu vinden onze baasjes ons allebei superhonden en superkatten! Ze zijn zo blij dat we geen ruzie meer maken! En ik stiekem ook wel... Waar boei ik me toch in op?

Xana vertrekt ’s avonds. Ik ben moe, dus kruip op m’n bedje. Wanneer ze terug thuiskomt, gaan we nog een laatste keer buiten en dan slapen! Heerlijk!



Beoordelingen

Er zijn geen beoordelingen gevonden.


Blog

Webshop gemaakt met EasyWebshop