Brooklyn out of control

Aan de leiband kon ze mee in de living. Anders ging dat niet. Ze ijsbeerde van bedje naar bedje en van diefstal naar diefstal. Ze stoorde Boden wanneer hij lag te slapen. Dit was dus voor niemand leuk. Aan de leiband lukt het op de lange duur wel om haar rust te gunnen. Ze draagt nu ongeveer twee weken de Adaptil halsband en er zit een verstuiver in het stopcontact. Ik heb niet het idee dat dat veel doet, eerlijk gezegd.

Wandelen gaat momenteel niet met haar. Ze is zodanig overweldigd dat ze zo hard aan de leiband trekt dat ze zichzelf uit balans trekt. Niet te doen dus...

Uit balans... Alles is uit balans! Dat is duidelijk.

Dan begon Brooklyn zodanig veel te drinken en weinig te plassen, dat ik bang was dat ze iets mankeerde. Vorige week woensdag (6/01) zijn we naar dr. Van Mechelen in Dilsen-Stokkem geweest. Zij is een holistisch dierenarts-osteopaat. Brooklyn shakete van kop tot teen van angst toen we bij haar binnen gingen. De dierenarts stelde haar heel snel gerust en ze kon haar ook aanraken om aan de osteopathie te beginnen. Brooklyn gaf maar stelselmatig een beetje toe. Haar angst zit echt heel diepgeworteld. Dr. Van Mechelen zei ook dat het haar zelden zo lang duurde om een hond een beetje comfort te bieden. Brooklyn lijdt dus aan chronische stress. Uiteindelijk kwam ze wel een beetje uit haar schulp en ging ze op stap in de praktijk. ZE zorgde er wel voor dat ze steeds snel bij mij kon zijn, mocht er gevaar dreigen. Dr. Van Mechelen onderzocht haar met energieresonantie. Daaruit bleken de bijnieren (typisch voor stress) een uitgesproken resultaat te geven. Brooklyn werd behandeld door middel van osteopathie, homeopathie en aromatherapie. Ik weet helaas de naam niet meer van de homeopathie die we meekregen, maar daarnaast mocht ze ook Schüsslerzouten Magnesium hebben. De aromatherapie met lavendel werd ook opgestart. Die geur had ze zelf gekozen.

Het resultaat had wisselend succes. Donderdag was ze oké. Vrijdag helemaal niet. Zaterdag leek het de goede kant op te gaan, tot het zondag helemaal fout ging. Ze was de hele dag onrustig geweest, maar toen ze ’s avonds ein-de-lijk sliep, trilde heel haar lijf. Het was akelig om te zien. Ik dacht dat ze een aanval kreeg, maar het bleef duren. Ik durfde haar niet wakker maken, uit ervaring met humane epilepsiepatiënten, maar toen ik rechtstond om mijn gsm te pakken om het te filmen, werd ze zelf wakker. Het trillen stopte niet. Als je haar poten aanraakte, voelde het aan of je had een dichtgedraaide tuinslang vast waar wel waterdruk op staat. Haar temperatuur was normaal. Ze had normaal gegeten, wel veel gedronken, normale ontlasting... Ze is ’s nachts heel braaf geweest en heeft echt wel goed geslapen. Maandagochtend (11/01) voelde je echter nog steeds die druk in haar poten. Het trillen was veel minder tot niets, maar haar poten leken onder hoogspanning te staan. Ik belde terug naar de dierenarts en kon snel terecht.

Bij Dr. Van Mechelen was Brooklyn weer erg bang. Ze trilde weer over haar hele lijf. De dierenarts stelde haar vrij snel gerust. Via energieresonantie werd een nieuw homeopathisch middel gekozen. Brooklyn maakte duidelijk dat het de sterkste variant moest zijn. Gelukkig kon dat.

Daarnaast heeft dr. Van Mechelen haar behandeld met osteopathie via de staart, om zo de hele zenuwbaan aan te spreken. Brooklyn liet het toe. Ze was wel bang, maar vond steun bij mij. Ik hield haar kop vast en de dierenarts ging via de staart aan het werk. De bedoeling was haar instant te kalmeren. Brooklyns lichaam gaf niet toe. Haar lijf stribbelde tegen, terwijl haar hersenen wel duidelijk meer ontspannen waren. Ze sloot zelfs haar ogen, ze leek een beetje high. Haar lichaam bleef trillen. Ik had haar kop losjes in mijn handen, om niets te beïnvloeden. Dr. Van Mechelen fluisterde dat Brooklyn echt wel heel veel stress had, want dat het nooit zo lang duurt... Brooklyn ging een beetje onderuit. Ik hield haar, onbewust, tegen met mijn benen en mijn voet die ik op de tenen zette om me schrap te zetten. Dr. Van Mechelen zei me mijn voet gewoon neer te zetten en Brooklyn te laten gaan. Dat gebeurde ook, Brooklyn schoof naar beneden en vond rust, maar haar poten rilden nog steeds af en aan. Ik had het dus, ongewild en onbewust, vertraagd...

Dr. Van Mechelen liet langzaam de staart losser en losser. Brooklyn bleef liggen, maar nog steeds met spiertrillingen. De dierenarts zei me dat ze tot op 50-60% was geraakt, maar dat langer doorgaan niet verstandig was. Brooklyn bleef rustig liggen en de dokter en ik bespraken ons plan van aanpak.

Qua homeopathie gingen we voor drie granulen van Arsenicum, eentje per dag, drie opeenvolgende dagen.

Aromatherapie houden we hetzelfde. Magnesium mag ze hebben à volonté.

Verbetering zou binnen de week zichtbaar moeten zijn. Verbetering betekent minstens de helft beter.

De training passen we aan: we doen vooral leuke oefeningen die zij ook graag doet en al kan. We proberen nu even niets nieuws voor een week.

Wandelen doen we tot nader order niet.

Indien haar gedrag niet verder verbetert, proberen we 10 dagen Zylkène op een heel lage dosis. Dat is caseïne, gehydrolyseerd melkeiwit en dus ook geen verdovend middel!

Indien dat nog niet verder voor verbetering zorgt, proberen we tinctuur van valeriaan voor 10 dagen.

Donderdag 15/7 zijn we drie dagen verder. Brooklyn heeft haar homeopathische kuur gehad. Aromatherapie en magnesium blijven we doen. Ze lijkt makkelijker rust te vinden. Nog niet zoals voorheen, maar wel beter. Ze steelt ook minder. Nu maakt ze enkel nog haar knuffels kapot. Dat deed ze hiervoor ook niet, maar dat kan niet zoveel kwaad. Ik hoop dat dit nu positief blijft evolueren en dat we de Zylkène en valeriaantinctuur niet meer nodig hebben.

We zijn er nog niet, maar ik heb nu wel goeie hoop. Door deze manier van behandelen, is training ook nog steeds mogelijk. Ze wordt niet verdoofd om haar angst om te kunnen ondergaan, maar ze leert ermee omgaan! Dat is een wereld van verschil en het meest juiste om te doen.

Een holistische aanpak vraagt soms wat meer tijd en een beetje zoeken naar wat juist werkt, maar het wérkt en het zorgt voor een mooi en clean resultaat.

Vandaag zijn we nog een week later, 21/1. Brooklyn is terug veel meer op haar gemak. Ze blijft positief evolueren.

Ik besef dat wat we nu zien, morgen weer weg kan zijn en niet meer terugkomt, maar het kan gewoon even goed gewoon wel ‘pakken’ en dan zitten we goed! Mocht het nodig zijn dan weet ik dat ik op een dierenarts kan terugvallen die de combinatie van holistische en conventionele geneeskunde niet schuwt. Uit ervaring weet ik dat dat is wat uiteindelijk echt werkt en iemand echt beter maakt.

Mocht je hier vragen over hebben, dan mag je me uiteraard altijd contacteren!